هنر بازداری به معنای شکار در محیط طبیعی توسط
پرنده شکاری تربیت شده از زمان های بسیار دور مورد علاقه و توجه انسان بوده است اینکه چه کسی و برای اولین بار موفق به تربیت و استفاده از پرندگان
شکاری شده مشخص نیست اما به طور قطع ایرانیان جزو اولین اقوامی هستند که از این
هنر در شکار بهره جسته اند با گذشت زمان این
هنر به بسیاری از نقاط جهان راه یافته و با توجه به فرهنگ و اداب و جغرافیای آن مناطق گوشه هایی به آن اضافه و یا از آن کاسته اند علی رغم تفاوت های ظاهری همچون شکل کلاه و پاچه بند و یا استفاده از وسایل جانبی همچون زنگوله ماهیت و ذات این
هنر در تمامی فرهنگ ها و اقوام مشابه و یکسان می باشد که آداب و مقررات جالبی در خود دارد امروزه
هنر بازداری بنا به دلایلی نامعلوم که ریشه در عدم شناخت و آگاهی مسولین و قانون گذاران از ماهیت و اصالت این
هنر دارد مورد بی مهری و بی توجهی واقع گردیده است ,
